Ölümsüzleştiği tarih: 10 Şubat 1993

1967 İzmir-Bergama doğumlu olan Ali İhsan Yalçın (Bahtiyar), orta halli bir ailenin çocuğuydu. 19 Mayıs Üniversitesi Fen Fakültesi Kimya Bölümünde okurken öğrenci gençliğin akademik demokratik mücadelesinde aktif olarak yer aldı.

Burada öğrenci derneğinin bir süre başkanlığını yaptı. 1990 yazında Halk Ordusu TİKKO’ya katılan Ali İhsan Yalçın, iri cüsseli, güçlü, kuvvetli, gözünü budaktan sakınmayan, aldığı işi sonuna kadar bırakmayan zeki ve yaratıcı bir kişiliğe sahipti. 3 yıllık TİKKO gerillası olan Ali İhsan Yalçın ölümsüzleştiğinde TKP/ML Üyesi ve Alt Bölge Komutanıydı.

YEL DAĞI ŞEHİTLERİ 21 Ocak-10 Şubat 1993

“Binlerce, onbinlerce şehit bizden önce halkın çıkarları için canlarını kahramanca verdiler.
Onların bayrağını yukarılara kaldıralım, kanları ile çizilen yolda ilerleyelim” (MAO)
1993 yılının Ocak ayının sonlarında TİKKO II. Mıntıka Birliğinin üslenme alanının deşifre olması ve düşmanın hava taarruzuna maruz kalmaları üzerine yer değiştirmek zorunda kalan 50 kişilik gerilla birliği Yel Dağında bir destan yarattı. Önlerinde iki seçenek vardı: Ya düşmanın üslendiği ovaya inerek imha olmak ya da Munzur’u aşmak. Bir çığlık koptu yürekten; 21 Ocak’ta Zeki Peker yürüyemeyeceğini söyleyerek “yoldaşlar beni bırakın, benim kavgam buraya kadar, benden yoldaşlara ve kavgamıza selam söyleyin” dedi. Ve yürüyüş devam etti. Medetsiz Munzur Erkan Fener’i aldı bu kez birlikten. Ali Demirdağ yürüyemiyordu artık. Ama ses çıkarmamıştı. Yoldaşlarının yürüyüşünü engellemek istemiyordu. Yoldaşları başına toplandı. Dr. Hü ayağa kalkmak istedi, başaramadı. Zafer işareti yapabildi ancak…Köyün ışıkları görünmüştü artık. Munzur boyun eğmişti Partizanlara… Fakat Barbara Anna Kirstler, Ali Ekber Batasul ve Ali Ihsan Yalçın köye ulaştıktan sonraki günlerde zatürreden kaynaklı yaşamlarını yitirerek 21 Ocak-10 Şubat 1993 tarihleri arasında ölümsüzleşen Partizanlar, Yel Dağı şehitleri olarak tarihteki onurlu yerlerini aldılar.