Uzayan yol
Tanıdık anılara doğru uzanıyor
Ve toprak
Ve gök
Ve gece, bizi ölümsüzleşen Mehtap Kara yoldaşın ilk geldiği
güne, gerilla birliğimizle çıktığı ilk yolculuğa, randevuya götürüyor.
Komutanımız öğle yemeği sonrası gece göreve gidenler arasında benim de olacağımı söylüyor. Göreve gidecek diğer
yoldaşlarla göz göze gelip gülümsüyoruz. Zaman kendi içinde
ağır, bir o kadar da hızlı akıp gidiyor. Hazırlıklarımızı tamamlayıp yola koyulduğumuzda heyecan yerini dikkate bırakıyor.
Sessizce randevu yerini kontrol ediyoruz. Komutanımız randevu yerinin temiz olduğuna karar verdiğinde uygun yerlere mevzilenip randevuya gelecek yoldaşlarımızı bekliyoruz. Bir süre sonra kuryelerimizi ve gerilla birliğimizin yeni kadın ve erkek üyelerini karşılıyoruz.
Yolumuz uzun, sarılma-tanışma faslını kısa keserek
hemen yürüyüş kolunu oluşturup yola koyuluyoruz. Yürüyüş
boyunca yeni yoldaşlarımızı, hem korumalığını, güvenliklerini
almaları hem de temel gerilla kurallarına uyabilmeleri için tecrübeli gerillalara zimmetleniyor.
Bana zimmetlenen kadın yoldaş da arkamda yürüyor. Onu gecenin karanlığında çok iyi seçemesem de, heyecanı, coşkusu,
merakı bir şekilde yansıyor. İlk molada komutan yoldaş yeni
yoldaşlarımızın hangi kod ismi almak istediklerini sordu. Zimmetimdeki kadın yoldaş da önceden tasarlamış olmalı ki, hiç düşünmeden “Hatice olsun benim adım” diyor. Hatice
Dilek yoldaştan ve Dersim’de şehit düşmüş Fehiman Bozgurt
yoldaştan dolayı.
Hatice yoldaşla karşılaşmamız ve ilk yolculuğumuz oluyor
bu. Yolumuzun uzun olması nedeni ile fazla mola vermiyoruz.
Hatice yoldaş çok zorlanıyor. Fakat şikayet etmeden bize
uyum sağlıyor. Yeni gelen bütün yoldaşlarımıza verildiği gibi Hatice yoldaşa da temel askeri eğitim verildi. Hatice yoldaşın askeri eğitim sürecinde unutmadığım, unutamadığım anılarından biri de; askeri eğitim komutanımızın gözetleme konusunu anlattığı bölümde yoldaşın ağaca çıkma konusunda zorlanmasıydı. Gerilla yaşamında güvenliğin vazgeçilmezi olan gözetleme yapmak her zaman önemlidir. Karadeniz’de ormanların sık, gürgen ağaçlarının yüksek olması gözetleme yapmayı zorunlu ve önemli kılar. Eğitim komutanımız gözetlemenin nasıl yapılacağını anlattıktan sonra,
eğitimin pratik bölümünde Hatice yoldaşın yükseklik korkusunun ağaca çıkması önünde engel olması, “ben yapamıyorum, olmuyor” yanıtını sıklıkla tekrarlaması üzerine; komutan, bıkmadan Hatice’ye yükseklik korkusunu nasıl yenebileceğini anlattı. Böyle sohbetlerin birinde komutan yoldaş, Hatice’yi alıp konaklama yerinde bulunan, pek
de yüksek olmayan çam ağacına ilerlemeye başladı. Biz de merakla olacakları seyretmeye koyulduk.
Komutan yoldaş; “hadi Hatice ben yanındayım, korkma”
deyip çevik hareketlerle hızlıca çıkıp indi. Sıra Hatice’ye geldiğinde çam ağacını celladına bakar misali isteksizce süzdükten sonra tırmanmaya başladı.
İlk denemesinde dalları iyi tutup kendini yukarı çekemediği için başarısız oldu. İkinci denemesinde çamı yarıya kadar çıktı. O arada eğitim komutanımızın isteği üzerine gerilla birliğinin hinlerinden biri pala testereyi kaptığı gibi çamın alt dallarını kesti. Hatice’nin aşağıya bakarak, “ben şimdi nasıl ineceğim yoldaş” deyip veryansın etmesiyle birlikte, bizler dayanamayıp kahkahayı bastık. Eğitim komutanımızın yardımıyla Hatice zıplayarak kendini aşağıya attı. Ağaca çıkmasını engelleyen yükseklik korkusunu da yenmiş oldu. İlerleyen günlerde hızlıca ağaca çıkıp gözetleme yapabildi.
Gerilla yaşamı insana “bakma” yetisi kazandırır. İnsan
kendisine, çevresine, yaşamın her alanındaki ayrıntıya, ayrıntıda gizli olana bakmayı öğrenir. Bu yeti gerilla yaşamının bir parçası olur. Hatice yoldaş da tecrübeli bir
gerilla olduğunda “bakma” yetisini doğallığında kazandı. İyi bir gözlemci olması, yaşamda kendinde var olan olumlu ve olumsuz özellikleri rahatça dillendirdi. Özlü, akıcı konuşur
ve mutlaka son sözlerini atasözleri, halk deyimleriyle bitirirdi.
Kendinde ve yoldaşlarında gördüğü eksikliği rahatça dillendirirdi. Mehtap Kara yoldaş gerilla yaşamında bedensel zorluğun çaba ve emekle aşılabileceğinin en güzel örneklerinden biri oldu. Yüzünüz güneşin, yüreğiniz sonsuzluğun yolcusudur…
(Bir yoldaşı)
